จากวันที่เหลืออยู่...เพื่อนก็คือเพื่อน

จากวันที่เหลืออยู่...ภาพนี้ถ่ายเมื่อ พฤหัสบดี ที่ 11 มีนาคม ปี 2536
จาก พฤหัสบดี ที่ 11 มีนาคม ปี 2536 ถึง พฤหัสบดี ที่ 4 ธันวาคม 2551

เป็นเวลายาวนานเท่ากับ 5,747 วัน
เท่ากับ 15 ปี 8 เดือน 23 วันเท่ากับ 821 สัปดาห์
เท่ากับ 137,928 ชั่วโมงเท่ากับ 8,275,680 นาที
เท่ากับ 496,540,800 วินาที

คือวันสุดท้ายในชีวิต ม.ต้นของเราจบลงด้วย น้ำอัดลม การผูกขวัญ และคำอำลา
หลายคนในภาพไม่เคยได้พบฉันอีกเลยอย่าง อาจารย์ภาสกร วาปีเน ผู้ชายเสื้อฟ้าที่มีดอกเข็มตรงกระเป๋าเสื้อจักกริช ศิริศักดิ์ ที่กอดคอเราอยู่ก็พบกันครั้งสุดท้ายเมื่อ 10 ปีก่อน ประยุทธเและกายสิทธิ์ พบกันเมื่อ 1 ปีก่อนเล่ำสุราด้วยที่หน้าบ้านรังสรรค์ โฉมไสว ก็เนิ่นนานมากแล้วกว่า 10 ปีเจด็จ คชฤทธิ์ก็ไม่เคยเจอกันมา 12 ปีเต็มกายสิทธิ์ เพิ่งวางหูโทรศัทพ์ไปเมื่อห้านาทีที่ผ่านมาไอ้อู ธงชัย คนนี้ 13 ปีเต็ม ๆ ที่ไม่ได้พบและอีกหลายคนที่ไม่อยู่ในภาพนี้ ที่ไม่ได้พบ


แต่ สิ่งหนึ่งที่ยังอยู่

และฉันรู้สึกทึ่ง แปลกใจ อัจศจรรย์

ความเป็นเพื่อน ...งดงามและคงทน อมตะ

ความจริง คือ เพื่อนก็คือเพื่อนอยู่ตราบสิ้นลมหายใจ...