หลายปีก่อน ย้อนสมัยยังเด็กเด็ก
ตัวเล็กเล็ก นั่งเรียงแถวกันพร้อมหน้า
คอยท่องบท สักการะ ..ปาเจรา..
พร้อมยกมือวันทา พระคุณครู
เป็นเด็กน้อยไม่เรียบร้อยอะไรนัก
คุณครูทัก ว่าอย่าคุยกันอึงอู้
เสียงเงียบกริบพร้อมเพรียง จบเสียงครู
แล้วนั่งดู พิธีการดำเนินไป
มีตัวแทนถือพานอยู่ตรงกลาง
พานสวยบ้าง ศิลป์บ้างวางตั้งไว้
ท่อง"ข้าขอประณตน้อม" อย่างตั้งใจ
แล้วคลานไปกราบแนบ แทบเท้าครู
เวลาผ่านศิษย์เติบโตเป็นผู้ใหญ่
ระลึกได้ ถึงผู้ให้ความรู้
ระลึกถึงวันศักดิ์สิทธิ์วันไหว้ครู
จึงขอชู เชิดบูชาด้วยดวงใจ
วันไหว้ครู ไม่อาจมา ร่วมพิธี
จึงขอใช้วันครูนี้เป็นวันไหว้
กราบด้วยสองมือเปล่าและหัวใจ
แน่วแน่ในศรัทธา..บูชาครู..
" ตั๊ก นวรัตน์ "
บ้านที่สองของเราคือโรงเรียน ที่พากเพียรคอยให้คำปรึกษา
ตอบลบมีทั้งสุขเสียใจกริ้วโยธา เสียน้ำตาแต่ว่าเรายังมีครู
ครูผู้สอนผู้สั่งและผู้ให้ ภายในใจเปรียบดังศิษย์เหมือนดั่งลูก
จบไปแล้วก็ยังมีความพันธ์ผูก ความเป็นลูกมีค่ามากเปรียบดวงใจ
ครูคอยให้การอบรมเป็นคนดี เป็นคนที่มีค่าแล้วยิ่งใหญ่
เรารักครูเปรียบดั่งแม่ในดวงใจ ถึงจากไกลแต่หัวใจผูกพันธ์เอย
มอบแด่..อาจารย์สุดา ป๊อกตัง
..ด้วยความเคารพ..และระลึกถึงตลอดเวลา..
จาก..ลูกศิษย์อีกคนค่ะ
ขอบใจมากๆ ที่ยังคิดถึงครูอยู่ อ่านตั้งแต่วันแรกๆแล้ว อ.เวชชี้ให้ดูแต่ยังไม่ว่างเลย ครูน่าจะเดาได้ เป็นศิษย์เก่า..และเป็นผู้หญิงด้วย แฮะๆๆๆ แสดงตัวด้วยสิ...ถ้าให้เดาน่าจะเป็นสาวสวยที่วันปีใหม่มาหาครู..ถ้าไม่ใช่ขอโทด้วยนะ ไม่มีข้อมูลเลย...ครูปลื้มใจ ดีใจที่เห็นศิษย์ไม่ลืมและยังคงระลึกถึง ความเป็นครูมีค่าก็ตรงที่ศิษย์ไม่ลืมกัน และยินดีอย่างยิ่งถ้าศิษย์ได้ดี ขอความกตัญญูของหนูจงเป็นเกราะป้องกันภัยให้หนู และช่วยหนุนให้หนูประสบความสำเร็จในทุกๆสิ่งนะจ๊ะ
ตอบลบ