พ่อครับ ขอยืมร้อยนึ่ง

.................

หลังเลิกงาน ชายหนุ่มได้กลับเข้าบ้านล่าช้าเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
เขารู้สึกเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าและพบว่าลูกชายวัย 5 ขวบ รอคุณพ่ออยู่ที่หน้าประตูลูก.
“พ่อครับ ผมมีคำถามถามพ่อข้อนึง”พ่อ .
“ว่ามาสิลูก, อะไรเหรอ”ลูก .
“พ่อทำงานได้เงินชั่วโมงละเท่าไหร่”พ่อ .
“ไม่ใช่กงการอะไรของลูกนี่, ทำไมถามอย่างนี้ล่ะ” พ่อตอบด้วยความโมโหลูก.
“ผมอยากรู้จริงๆ โปรดบอกผมเถอะ พ่อทำงานได้เงินชั่วโมงละเท่าไหร่” ลูกพูดร้องขอพ่อ .
“ถ้าจำเป็นจะต้องรู้ละก็ พ่อได้ชั่วโมงละ 200 บาท”ลูก .
“โอ..” ลูกอุทาน แล้วคอตก พูดกับพ่ออีกครั้ง
“ พ่อครับ ผมอยากขอยืมเงิน 100 บาท ”

พ่อกล่าวด้วยอารมณ์ “นี่เป็นเหตุผลที่ลูกถามเพื่อจะขอเงินแล้วไปซื้อของเล่นโง่ๆ หรืออะไรที่ไม่เข้าท่าหรอกเหรอ
รีบขึ้นไปนอนเลยนะ แล้วลองคิดดูว่าเล่ห์เหลี่ยม การกระทำแบบนี่น่ะไม่เข้าท่าแค่ไหน
พ่อทำงานหนักหลายๆชั่วโมงทุกวัน และไม่มีเวลาสำหรับเรื่องไร้สาระอย่างนี้หรอก”

เด็กน้อยเงียบลง เดินไปที่ห้องแล้วปิดประตู
ชายหนุ่มนั่งลง และยังโกรธอยู่กับคำถามของลูกชาย
เขากล้าที่จะถามคำถามนั้น เพื่อจะขอเงินได้อย่างไร
หลังจากนั้นเกือบชั่วโมง อารมณ์ชายหนุ่มก็เริ่มสงบลง
และเริ่มคิดถึงสิ่งที่ทำลงไปกับลูกชายตัวน้อย
บางทีเขาอาจจำเป็นต้องใช้เงิน 100 บาทนั้นจริงๆ
และลูกก็ไม่ได้ขอเงินเขาบ่อยนัก ชายหนุ่มจึงเดินขึ้นไปบนห้องแล้วเปิดประตู
พ่อ . “หลับหรือยังลูก”ลูก .
“ยังครับ”พ่อ.
“พ่อมาคิดดู เมื่อกี้พ่ออาจทำรุนแรง กับลูกเกินไป นานแล้วนะ ที่พ่อไม่ได้คลุกคลีกับลูก, เอ้า นี่เงิน 100 บาทที่ลูกขอ”
เด็กน้อยลุกขึ้นนั่ง “ขอบคุณครับพ่อ”ว่าแล้วก็ล้วงลงไปใต้หมอนหยิบเงินจำนวนหนึ่งออกมาแล้วนับช้าๆ
ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็โกรธขึ้นอีกครั้ง
“ก็มีเงินแล้วนี่ แล้วมาขออีกทำไม”ลูก .
“เพราะผมมีไม่พอครับ แต่ตอนนี้ผมมีครบแล้ว”
“พ่อครับ ตอนนี้ผมมีเงิน ครบ 200 บาทแล้ว ผมขอซื้อเวลาพ่อชั่วโมงนึง”

“พรุ่งนี้พ่อกลับบ้านเร็วๆ นะครับ ผมอยากกินข้าวเย็นกับพ่อ .....” พ่อดึงลูกมากอดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา

เล่นบทหนึ่งบทใดมากเกินไป จนลืมบทบาทที่สำคัญอื่นๆ
ลืมที่จะให้เวลากับลูก กับคุณพ่อ กับคุณแม่ กับคนที่เขารัก
ชีวิตของเราก็อาจขาดความสมดุล ขาดความสงบ และขาดความกลมกลืน
และบางทีเมื่อเวลาผ่านไป เราก็ไม่สามารถเรียกทุกอย่างให้หวนคืนกลับมา
เงินซื้อบ้านได้ แต่ซื้อความอบอุ่นในบ้านไม่ได้เงิน
ซื้อเตียงได้ แต่ซื้อการนอนหลับอย่างมีความสุขไม่ได้เงิน
ซื้อนาฬิกาได้ แต่ซื้อเวลาไม่ได้เงินซื้อเลือดได้ แต่ซื้อชีวิตไม่ได้
เงินซื้อเซ็กซ์ได้ แต่ซื้อความรักไม่ได้เงินซื้อตำแหน่งได้ แต่ซื้อความเคารพนับถือไม่ได้
เงินซื้อยาได้ แต่ซื้อสุขภาพที่แข็งแรงไม่ได้
เงินไม่ใช่ทุกสิ่ง และบ่อยครั้งก็เป็นสาเหตุของความเจ็บปวด
และความปวดร้าวของชีวิต เงินซื้อทุกอย่างไม่ได้ เงินซื้อเวลาที่เสียไปไม่ได้



ย่อจากหนังสือ Effective Time Management
ของ ยงยุทธ พีรพงศ์พิพัฒน์